Φράχτης σχιστόλιθου: χαρακτηριστικά σχεδιασμού

Σχεδόν κάθε ιδιοκτήτης μιας ιδιωτικής κατοικίας ή προαστιακή περιοχή, την απόκτηση ενός κτιρίου ή η συμμετοχή σε ένα νέο κτίριο, που νοιάζεται για την ασφάλεια του εδάφους κατοχή τους από μη εξουσιοδοτημένη εισβολές και ξένους απόψεις. Για να γίνει αυτό, δημιουργεί έναν φράκτη κατά μήκος της περιμέτρου του οικόπεδου του.

Σήμερα, οι κατασκευαστές προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα δομικών υλικών για τη δημιουργία ενός φράχτη. Οι περιφράξεις μπορούν να δημιουργηθούν από ξύλο, τούβλο, φυσική πέτρα, υδρορροή ή ραβίτσα, κυματοειδές χαρτόνι, πλάκες από σκυρόδεμα. Υπάρχουν επιλογές κατάστασης για φράκτες σιδήρου από σφυρήλατο, συγκολλημένο μέταλλο και τους συνδυασμούς τους.

Οποιοδήποτε είδος τέτοιων φράχτων έχει πολλά πλεονεκτήματα. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι όμορφοι και ευγενικοί, διαφέρουν ως προς την αξιοπιστία και την ανθεκτικότητα, καθώς και για μια ποικιλία σχεδίων, αλλά έχουν επίσης ορισμένες αδυναμίες. Εδώ υπάρχει ένα σημαντικό κόστος, η πολυπλοκότητα της εγκατάστασής τους και η ανάγκη να προσελκυστούν επαγγελματίες ειδικοί και κατασκευαστικός εξοπλισμός για την κατασκευή τους. Συχνά, όλοι αυτοί οι παράγοντες επικρατούν κατά την επιλογή ενός φράχτη.

Παρ ‘όλα αυτά, υπάρχει μια πιο προσιτή και δεν δημιουργεί τεχνολογικές δυσκολίες στην κατασκευή του υλικού περιοχή φράχτη του – σχιστόλιθο. Η περίφραξη έκανε το ίδιο ήσυχοι και καλά μπορεί να ανεγερθεί ως ρουστίκ ή χώρα τόπου, και στην πόλη. Ωστόσο, ο σχιστόλιθος είναι αρκετά εύθραυστος και φοβίζει τα φορτία κλονισμού. Φράχτες καλύτερα να χτίσει μακριά από το δρόμο, για το φόβο των τυχαία πέτρα από κάτω από τους τροχούς ή οποιαδήποτε έκπληξη από τους βανδάλους δρόμο. Είναι πιο πρόσφορο να στήσει φράχτη αυτού του υλικού σε οποιοδήποτε σημείο μέσα στο τμήμα, λαχανικών, π.χ., από την σχιστόλιθο κήπο φράχτη αυλή ή τον κήπο, ή να εγκαταστήσει ένα φράχτη στο όριο με τις γειτονικές κτήσεις.

Η σχιστόλιθος είναι ένα πολύ γνωστό δομικό υλικό. Δημιουργείται με ανάμειξη αμιάντου με τσιμέντο και νερό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι διακρίνουν δύο τύπους γκρι σχιστόλιθου: κύμα και επίπεδη, χωρίς να γνωρίζουν μερικές από τις αποχρώσεις, πληροφορίες για τις οποίες μπορεί να είναι χρήσιμες κατά την επιλογή του σωστού υλικού. Έτσι, η επίπεδη πλάκα υπάρχει σε δύο μορφές: πιέζεται και δεν πιέζεται.

Η πρώτη επιλογή είναι πολύ πιο μαζική, οπότε οι παράμετροι ισχύος της είναι πολύ υψηλές. Λόγω της υψηλής πυκνότητας των φύλλων, η αντοχή τους αυξάνεται στο 25% και η σκληρότητα αυτού του σχιστόλιθου φτάνει τα 2,5 kJ / m2. Λόγω αυτής της περίστασης, η ευθραυστότητα αυτού του υλικού δεν είναι τόσο υψηλή. Από εδώ ακολουθεί και η άλλη ιδιότητά του – αντοχή στον παγετό, γιατί το συμπιεσμένο είδος σχιστόλιθου πρέπει να θεωρηθεί ως η πιο ευνοϊκή παραλλαγή για τη δημιουργία αρκετά ισχυρού φράχτη.

Ο τύπος κύματος σχιστόλιθου υπάρχει επίσης σε διάφορες ποικιλίες, από τα οποία τα πιο ενδιαφέροντα είναι τα ζωγραφισμένα φύλλα της από σύγχρονους κατασκευαστές που κατάφεραν να επεκτείνουν σημαντικά την ποικιλία αυτού του οικοδομικού υλικού. Επομένως, τώρα έχει αποκτήσει μια πιο ελκυστική εμφάνιση, ανακουφίζοντας τον καταναλωτή από την ανάγκη να ασχοληθεί με τη ζωγραφική του φράχτη. Φύλλα τέτοιου είδους σχιστόλιθου λόγω του ειδικού σχήματος του προφίλ του αμιάντου-τσιμέντου είναι πιο δύσκαμπτα και ανθεκτικά, ακόμη και με ασήμαντο πάχος περίπου 4.7-7.5 mm.

Εάν μια πλάκα κύματος επιλέγεται για την κατασκευή του φράκτη, το σήμα “UV”, ένας ενοποιημένος τύπος προφίλ, θα είναι η καλύτερη επιλογή γι ‘αυτό. Τα φύλλα του είναι πιο σημαντικά στο φόντο των αναλογιών κυμάτων λόγω της πυκνότητάς τους και οι διαστάσεις τους καθιστούν δυνατή τη σωστή και άνετη εργασία μαζί τους.

Ο σχιστόλιθος είναι υλικό κατασκευασμένο από μίγμα αμιάντου με τσιμέντο Portland και τροποποιητικά πρόσθετα. Όλα αυτά τα συστατικά αναμειγνύονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παρασκευής σε νερό μέχρις ότου ληφθεί ένα παχύ, ομοιόμορφο μίγμα. Πιέζεται στον κατάλληλο εξοπλισμό επεξεργασίας και σε περαιτέρω ξήρανση σε υψηλή θερμοκρασία.

Τα πλεονεκτήματα αυτού του υλικού είναι η προσβασιμότητα των τιμών του. Έτσι, το κόστος ενός φύλλου κυματοειδούς πλάτους 1750 × 970 mm σε πάχος 5,2 mm είναι περίπου 205 ρούβλια.

Η πλάκα αμιάντου-τσιμέντου είναι ένα αρκετά ισχυρό υλικό. Το φύλλο του είναι ικανό να αντέξει ένα φορτίο σημείου περίπου 70 kg ή περισσότερο. Ταυτόχρονα, το υλικό αυτό δεν υφίσταται παραμόρφωση και δεν καλύπτεται από ρωγμές, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό του σχήμα.

Μια άλλη χρήσιμη ιδιότητα του σχιστόλιθου, που παράγεται μαζί με άλλα δομικά υλικά σύμφωνα με την GOST, είναι η αντοχή του. Για το μη βαμμένο υλικό, η ελάχιστη διάρκεια ζωής είναι περίπου 30 χρόνια.

Επιπλέον, είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στον παγετό. Το τσιμέντο αμιάντου αναφέρεται στον αριθμό πορωδών υλικών. Αυτό επιτρέπει την πλάκα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να διατηρήσουν τις περιουσίες τους υπό την επίδραση των χαμηλών θερμοκρασιών για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Slate είναι επίσης εξαιρετικά αξιόπιστο υλικό, δεδομένου ότι δεν υπόκειται στην επίδραση της διάβρωσης, δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα μέσο για τη διάδοση των εντόμων και μυκήτων μούχλας, δεν επηρεάζεται από την υγρασία και θέρμανση σε υψηλές θερμοκρασίες.

Λόγω της παρουσίας ενός προστατευτικού στρώματος χρωματισμού, οι χρωματικές ενδείξεις του αυλακωτού σχιστόλιθου δεν είναι τόσο ευαίσθητες στη δράση του νερού πάνω τους και είναι καλύτερα ανθεκτικές στις αρνητικές θερμοκρασίες. Το έγχρωμο φύλλο εξυπηρετεί 1,5 φορές περισσότερο από το συνηθισμένο αναλογικό του ίδιου πάχους.

Όλες αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνονται σε σχιστόλιθο σε αυτές τις περιπτώσεις όταν εφαρμόζεται απευθείας ως υλικό στέγης. Όταν χρησιμοποιείται για την κατασκευή περιφράξεων, μπορεί να εκδηλωθεί κάπως διαφορετικά. Σε μια τέτοια πλάκα σχιστόλιθου τοποθετείται κάθετα, έτσι υπάρχει κίνδυνος να προσκρούσει στο φύλλο της κάθετο ή εφαπτόμενο, το οποίο είναι γεμάτο με ρωγμές ή σχισμές.

Το βάρος του μικρότερου φύλλου τύπου σχιστόλιθου είναι 18,5 κιλά, και για το επίπεδό του ανάλογο το ποσοστό αυτό κυμαίνεται μεταξύ 75-350 kg. Η χρήση τέτοιων βαρέων φύλλων απαιτεί πιο αξιόπιστη σκυροδέτηση της βάσης για τα στηρίγματα εδράνων και τη χρήση κατάλληλων συνδετήρων.

Ο αμίαντος, ο οποίος αποτελεί μέρος αυτού του υλικού, όταν τρυπιέται και κόβεται, σχηματίζει σκόνη επιβλαβής για τον άνθρωπο.

Το μήκος του φράχτη μετράται με ένα μέτρο ταινιών γύρω από την περίμετρο του χώρου.

Η ανέγερσή του πραγματοποιείται με διάφορους τρόπους. Ο πιο αξιόπιστος και σταθερός τύπος τέτοιας κατασκευής είναι ένας φράκτης που είναι εγκατεστημένος στη βάση του τύπου της ζώνης. Για να αποκτηθεί μια τέτοια βάση, το σκυρόδεμα χύνεται στον προεγκατεστημένο ξυλότυπο. Εάν το έδαφος του χώρου έχει ανωμαλίες με υψόμετρο, τότε για μια επίπεδη διάταξη του ξυλότυπου θα είναι απαραίτητο να προετοιμαστεί η βάση.

Μια απλούστερη τεχνολογία είναι η τοποθέτηση φράχτη σε υποστηρίγματα σκυροδέματος. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για πετρώδη εδάφη και τύπους αμμώδους εδάφους.

Αν ο φράχτης συναρμολογηθεί με αυτή τη μέθοδο χωρίς να χυθεί το θεμέλιο λωρίδας, τότε επισημαίνεται η περίμετρος του φράκτη και υποδεικνύονται οι θέσεις τοποθέτησης των γωνιακών στηριγμάτων. Για το σκοπό αυτό, μετριούνται οι μετρηθείσες παράμετροι ενός τέτοιου φράκτη. Στα κομβικά σημεία, σφυρήλατα κομμάτια ενίσχυσης ή ξύλινα πασσάλων, μεταξύ των οποίων τεντώνεται μια γραμμή.

Σε αυτά τα σημεία, με το χέρι ή βενζίνη που παράγεται ανασκαφή του σκώληκα σε βάθος 70-90 cm. Γεώτρηση σε βραχώδη εδάφη απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, διότι σε υψηλές ταχύτητες και να καταστραφεί αμβλύνει την άκρη του εργαλείου. Η παραδοσιακή εναλλακτική λύση για το βόρακα πάντα θα καταργήσει, φτυάρια και επιλογές.

Οι κολώνες επεξεργάζονται δύο φορές με ασφαλτικό βερνίκι για να προστατεύσουν το μέταλλο από τη διάβρωση. Μετά το στέγνωμά τους, το σκυρόδεμα αναμειγνύεται.

Πριν από την τοποθέτηση καθενός από τα υποστηρίγματα στο κάτω μέρος του λάκκου, ένα κομμάτι υλικού στέγης διπλώνεται στο μισό. Στη συνέχεια, το στήριγμα εγκαθίσταται κάθετα στο λάκκο, ισοπέδωσε στο επίπεδο και γεμίζει με σκυρόδεμα με την περιοδική του πρόσφυση.

Το σκυρόδεμα ζυμώνεται από 1 μέρος τσιμέντου, 4 μέρη άμμου, 6 όγκους χαλικιών και νερό. Αυτό το μίγμα κοιλώματος και κολώνων γεμίζεται στην κορυφή. Επακόλουθη εργασία γίνεται μετά την σκλήρυνση του σκυροδέματος.

Οι στήλες από χάλυβα μπορούν να εγκατασταθούν με μια μέθοδο που ονομάζεται “σκυρόδεμα”. Έχοντας βάθος 0,5 μ., Ο σωλήνας είναι μπλοκαρισμένος σε αυτό 0,5 μέτρα κάτω από τον πυθμένα και χύνεται με σκυρόδεμα.

Με τον ίδιο τρόπο, διεξάγονται εργασίες για την εκσκαφή των κοιλοτήτων για τους λάκκους και την εγκατάσταση στηρίξεων σε αυτά στα υπόλοιπα σημεία αναφοράς ολόκληρης της περιμέτρου της επικράτειας. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η εργασία, οι ενδιάμεσοι πυλώνες επισημαίνονται και ρυθμίζονται σε βήματα των 2,5 μ. Και διορθώσεις για πύλες και πύλες.

Μόλις σκυροδέτηση του πόλου υποστηρίζει έχει ολοκληρωθεί, είναι απαραίτητο να περιμένουμε για την τελική σκλήρυνση του μίγματος του σκυροδέματος, η οποία διαρκεί για περίπου 7 ημέρες, σημείωσε αντοχής του σκυροδέματος που απαιτείται για να αντέξει το βάρος του φύλλου της σχιστόλιθο.

Ενώ συμβαίνει σκλήρυνση του σκυροδέματος, είναι απαραίτητο να κόψουμε τις χαλύβδινες σχάρες από μια γωνία, η οποία κόβεται από ένα “βουλγαρικό” σε θραύσματα μήκους 200-250 mm. Στις άκρες αυτών των στοιχείων τρυπιούνται οπές για να στερεωθούν οι οδηγοί σε αυτά. Στη συνέχεια, αυτά τα θραύσματα της γωνίας συγκολλούνται στον πόλο στο άνω και κάτω μέρος με περιθώρια από την κορυφή και το κάτω μέρος των 200-300 mm.

Οι ράγες οδηγήσεως για την στερέωση φύλλων σχιστόλιθου θα είναι το τμήμα των ξύλινων δοκών των 50 χ 130 mm, οι οποίες προσαρμόζονται κατά μήκος του διαστήματος. Η δοκός πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία με ξύλινο συντηρητικό πριν από την εγκατάσταση στα στηρίγματα.

Μετά από αυτό, το φύλλο σχιστόλιθου τοποθετείται στη δέσμη οδηγού και ρυθμίζεται σύμφωνα με το επίπεδο. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να παρατηρήσετε την απόσταση από το έδαφος, ίση με 10 cm, στο κάτω μέρος του φράχτη. Η στερέωση του φύλλου σχιστόλιθου γίνεται με γαλβανισμένους κοχλίες αυτοεπιπεδώματος με ροδέλα από καουτσούκ για ένα βήμα στερέωσης που δεν υπερβαίνει τα 30 cm, για το οποίο τρυπιέται μια οπή στερέωσης στο φύλλο.

Η πλάκα φύλλου συνδέεται μέσω της κορυφής του κύματος και για να ενωθεί με τα φύλλα, το άνω μέρος του κύματος ενός φύλλου υπερκαλύπτεται στην κορυφή του κύματος του προηγούμενου φύλλου. Αν είναι απαραίτητο να κόψετε κάποιο μέρος του φύλλου σχιστόλιθου με ένα “βουλγαρικό”, τότε πρέπει να υγρανθεί με νερό για να αποφευχθεί η εμφάνιση σκόνης αμιάντου.

Χρώμα σχιστόλιθος ενός από τα σύγχρονα εμπορικά σήματα είναι ένας παγκόσμιος τρόπος για να λύσει το πρόβλημα της φινίρισμα του φράκτη μετά την κατασκευή του. Αυτή η περίφραξη θα έχει μια μορφή που δεν είναι κατώτερη από τα ανάλογα από το έλασης μετάλλου. Το χρώμα του είναι καλύτερα να επιλέξει, δεδομένου του βασικού χρώματος των γύρω κτιρίων.

Εάν ο φράχτης ήταν κατασκευασμένος από συνηθισμένο άβαφτο γκρι σχιστόλιθο, τότε ο σχεδιασμός του μπορεί να πραγματοποιηθεί επιτυχώς χρησιμοποιώντας ακρυλική βαφή με το επιθυμητό χρώμα.

Το χρώμα εφαρμόζεται με πιστόλι ψεκασμού ή βούρτσα, που ελαφρώς αυξάνει την κατανάλωση της βαφής. Μετά τη ζωγραφική, ο φράχτης σχιστόλιθου όχι μόνο αποκτά μια πιο αισθητική εμφάνιση, αλλά και λαμβάνει πρόσθετη προστασία με τη μορφή ενός λεπτού στρώματος νερού-απωθητικού.

Υπάρχουν ειδικές βαφές για επιφάνειες αμιάντου-τσιμέντου, οι οποίες τους προσφέρουν πιο αξιόπιστη προστασία. Τέτοια χρώματα για σχιστόλιθο έχουν κάπως υψηλότερο κόστος σε ακρυλικές συνθέσεις, αλλά η διάρκεια ζωής τους είναι πολύ υψηλότερη.

Σχετικά με το πώς να φτιάξετε ένα φράχτη από σχιστόλιθο με τα χέρια σας, δείτε παρακάτω.