Καλή ιδιοκτήτες της Λότζια συχνά σκέφτονται για το πώς να το κάνουμε αυτό το επιπλέον χώρο στο διαμέρισμα μια ζεστή γωνιά για μια άνετη διαμονή σε οποιαδήποτε στιγμή του έτους. Το πιο εύκολο έργο για την επισκευή της loggia είναι η τοποθέτηση του δαπέδου. Για να εξοικονομήσετε χρήματα, μπορείτε να πραγματοποιήσετε τη διαδικασία μόνοι σας. Ποιο θα πρέπει να είναι το πάτωμα στο μπαλκόνι; Για να ξεκινήσετε, πρέπει να βασιστείτε σε διάφορα κριτήρια:

1. Αντοχή στις αλλαγές θερμοκρασίας.
2. Ζεστή και ευχάριστη επιφάνεια για τα πόδια.
3. Ευκολία στη λειτουργία.
4. Ευκολία των υλικών που χρησιμοποιούνται για την εγκατάσταση.

Πριν εξετάσετε τις επιλογές για δάπεδα, θα πρέπει να προετοιμάσετε το πάτωμα για φινίρισμα. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τις ακόλουθες ενέργειες:

1. Αφαιρέστε την παλιά επίστρωση, τη βαφή, το λινέλαιο, τα κεραμίδια, καθώς και επιπλέον πράγματα από την loggia.
2. Εξαλείψτε τις εστίες υγρασίας ή φθοράς.
3. Βάζουμε κενά, μέσα από τα οποία ξεχειλίζουμε βροχή και χιόνι.
4. Ψεκάστε το κτηνιατρικό φάρμακο ενάντια στους μύκητες.

1. Στεγάνωση. Η επιφάνεια είναι επενδεδυμένη με ειδική μεμβράνη ή καλυμμένη με αδιάβροχο γύψο.
2. Θερμομόνωση. Εδώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ορυκτοβάμβακα, αφρό, αφρό, δηλαδή οποιαδήποτε υλικά με χαμηλό συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας.
3. Ευθυγραμμίστε την επιφάνεια. Όταν υπάρχουν μικρά ελαττώματα, είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιείτε ένα αυτοεπιπεδούμενο μίγμα. Μεγάλες ατέλειες μπορούν να ισοπεδωθούν με μια επίστρωση ή κάτω από το δάπεδο από ένα δέντρο για να δημιουργηθούν κούτσουρα, τα οποία είναι εγκάρσια δοκάρια από μασίφ ξύλο. Συνήθως, το επίπεδο της καθιστικό πατώματα και μπαλκόνια είναι διαφορετική, λόγω αυτής της καθυστέρησης από το δάπεδο ανελκυστήρα στο μπαλκόνι με το απαιτούμενο σήμα. Επιπλέον, αν υπάρχει ανάγκη να αυξηθεί το πάτωμα κατά 20 cm, αυτό θα επιτρέψει μια στρώση διογκωμένης αργίλου.
4. Αστάρι. Αυτό το εργαλείο αυξάνει τη δύναμη της βάσης και προάγει την καλύτερη πρόσφυση του στο πάτωμα. Για την επιφάνεια του ξύλου είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιείται αστάρι αλκυδίου ή πολυστυρενίου, η βάση από σκυρόδεμα επεξεργάζεται με εποξειδική ποικιλία, εφαρμόζοντάς την δύο ή τρεις φορές.

Η πιο στοιχειώδης μέθοδος, κατάλληλη για κάθε λογγαία. Είναι καλύτερο να αγοράσετε χρώμα, στο οποίο το κύριο συστατικό είναι ακρυλικό, πολυουρεθάνη ή εποξική. Αυτή η παραλλαγή χαρακτηρίζεται από την αντοχή της στις ατμοσφαιρικές επιρροές. Για να χρωματίσετε δεν χτυπά στους τοίχους, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε ταινία βαφής.

Πρώτα απ ‘όλα, σχηματίζουμε ένα πλαίσιο από τις δοκούς, μοιάζοντας με ένα κιβώτιο και επιπλέον ενισχύουμε μια δέσμη στη μέση της δομής. Για να εξασφαλιστεί η μεγάλη διάρκεια ζωής του δαπέδου θα βοηθήσει στην κάλυψη της επιφάνειάς του με βερνίκι. Το επόμενο βήμα είναι να ράψετε τα δοκάρια μαζί χρησιμοποιώντας βίδες και γωνίες με αυτοκόλλητες βίδες και στη συνέχεια να στερεώσετε το πλαίσιο στη βάση του σκυροδέματος με τα καρφιά. Κατόπιν κάθετα προς τις καθυστερήσεις θα βάλουμε τις σανίδες και θα τις διορθώσουμε.

Σε περίπτωση που το δέντρο είναι κακής ποιότητας, πρέπει να το επεξεργαστείτε και να το καλύψετε με λινέλαιο. Λόγω του γεγονότος ότι το δέντρο είναι ελαφρύ, μπορεί να γίνει όχι μόνο μια λότζια, αλλά και μια ημι-loggia.

Για να αποφύγετε τραυματισμούς, η καλύτερη επιλογή είναι να τοποθετήσετε ένα κεραμίδι με μια τραχιά επιφάνεια. Για την εκτέλεση αυτής της εργασίας θα πρέπει να φυλάσσεται με τα ακόλουθα υλικά:

1. Κεραμικά πλακίδια.
2. Επίπεδο κτιρίου.
3. Μηχανή κοπής κεραμιδιών.
4. Κονιάρισμα: τσιμέντο ή κόλλα.
5. Σταυροί.

Η τοποθέτηση κεραμιδιών γίνεται καλύτερα από την πόρτα ή από τη γωνία από την οποία μπορείτε να δείτε μόνο ολόκληρες λεπτομέρειες του φινιρίσματος. Χρησιμοποιώντας μια σπάτουλα, διανέμουμε τη λύση κατά μήκος του εσωτερικού του σκληρού δαπέδου και της πίσω επιφάνειας του κεραμιδιού. Η απόσταση από το ένα κεραμίδι στην άλλη πρέπει να είναι η ίδια για να επιτευχθεί αυτό, δημιουργούμε σταυροειδείς φάρους. Βάζουμε κεραμίδια στο επίπεδο του κτιρίου. Αφού ολοκληρώσετε τη διαδικασία, είναι απαραίτητο να κρύψετε τις ραφές κάτω από το στρώμα στόκου.

Αυτός ο τύπος επίστρωσης χαρακτηρίζεται από ανθεκτικότητα και αντοχή, αντοχή στην τριβή και τις γρατζουνιές, δεν φοβάται αλλαγές θερμοκρασίας και υγρασίας. Επιπλέον, η παλέτα χρωμάτων του υλικού είναι πολύ μεγάλη, αυτό δίνει απεριόριστες δυνατότητες στους σχεδιαστές.

Έχει γίνει ευρέως διαδεδομένη στις μέρες μας. Υπάρχουν πολλές από τις ποικιλίες του:

• Τεχνικό βύσμα. Τις περισσότερες φορές παίζει το ρόλο ενός υποστρώματος για ένα διαφορετικό είδος επίστρωσης, μονώνει και μονώνει. Παράγεται σε ρολά ή πλάκες, πολύ λιγότερο συχνά σε κόκκους. Μπορούν να γεμίσουν τις τρύπες στο πάτωμα ή τους χώρους μεταξύ των καλυμμάτων.
• Κόλλα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο σχήμα κεραμιδιών, διακοσμημένο στην κορυφή με διακοσμητικό καπλαμά, το οποίο είναι καλυμμένο με πολυμερές. Ο χρωματισμός μπορεί να είναι φυσικός ή να μιμείται μάρμαρο ή γρανίτη.
• Πλωτή. Έχει την ίδια δομή με την προηγούμενη έκδοση, αλλά διαφέρει από αυτήν με τη μέθοδο εγκατάστασης: όπως σε ένα γρίφο οι πλάκες συνδέονται μεταξύ τους με αυλακώσεις, χωρίς κόλλα.

Πρόκειται για μια μοναδική λύση, η οποία είναι μια απρόσκοπτη επιφάνεια τριών μερών: η βάση, το ογκομετρικό σχέδιο και η τελική επικάλυψη.

Οι ιδιότητες ενός τέτοιου δαπέδου:

1. Δεν φοβούνται τις γρατσουνιές.
2. Αντοχή στην υγρασία.
3. Αντοχή.
4. Αισθητική.
5. Πρακτικότητα.
6. Ανθεκτικότητα.
7. Απλά φροντίστε τον.

Ένας τέτοιος πάτωμα είναι εύκολο να κάνει με τα χέρια σας. Αρχικά, είναι απαραίτητο να γεμίσετε το δάπεδο με βάση υγρού ελαφρού ή ουδέτερου χρώματος. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε ένα ρολό για να καλύψετε με το χρώμα. Μετά από αυτό, εφαρμόστε ένα δεύτερο χρώμα βαφής, μπορεί να είναι σε άλλα χρώματα. Και στο τέλος, επικολλήστε την εικόνα που αγοράσατε στο κατάστημα.

Αυτή η κάλυψη έχει κερδίσει δημοτικότητα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, σας επιτρέπει να κάνετε επισκευές σε σύντομο χρονικό διάστημα και να εξοικονομήσετε οικογενειακό προϋπολογισμό. Τα χαρακτηριστικά αυτού του υλικού μπορούν να αποδοθούν

1. Αξιοπιστία:
2. Μαλακότητα.
3. Αντοχή.
4. Πρακτικότητα.
5. Αντοχή στην υγρασία.
6. Είναι ζεστό.

Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι το λινέλαιο είναι ευάλωτο στις μηχανικές επιδράσεις (για παράδειγμα, πίεση των βαρέων αντικειμένων) και παραμορφώνεται εάν τοποθετηθεί σε μια ανώμαλη επιφάνεια. Για να βάζετε το λινέλαιο μόνοι σας, χρειάζεστε διάφορα εργαλεία:

1. Σφυρί.
2. Νύχια.
3. Το μαχαίρι.

Αρχικά, ξεδιπλώστε το υλικό και διαχωρίστε το προσεκτικά. Κατά την εγκατάσταση, η επικάλυψη πρέπει να ισοπεδωθεί για να αποφευχθούν ελαττώματα και εξογκώματα. Στερεώστε το λινέλαιο στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας συμβατικά ή υγρά νύχια. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, είναι απαραίτητο να στερεώσετε το κάλυμμα με μια πλίνθο του κατάλληλου χρώματος.

Πρόκειται για ένα ευρέως διαδεδομένο, φιλικό προς το περιβάλλον υλικό σε προσιτή τιμή. Στην εμφάνιση μοιάζει με παρκέ και έχει πολλές χρήσιμες ιδιότητες:

1. Εξυπηρετεί πολλά χρόνια.
2. Αντοχή.
3. Πρακτικότητα.
4. Εύκολη εγκατάσταση.
5. Χαριτωμένη εμφάνιση.

Την παραμονή της τοποθέτησης του καλύμματος, ως συνήθως, βρίσκονται σε ένα ζεστό δωμάτιο για περίπου δύο ημέρες.

Για την εγκατάσταση θα χρειαστείτε διάφορα εργαλεία:

1. Σφυρί.
2. Είδατε.
3. Ρουλέτα.
4. Σφίξτε.
5. Γωνία.
6. Σφήνες.
7. Ένα μολύβι.
8. Ένα μπαρ από ξύλο.

Μεταξύ του υλικού και του τοίχου είναι απαραίτητο να προβλεφθεί μια θέση για την πλίνθο, η απόσταση αυτή θα πρέπει να είναι ίση με περίπου δέκα χιλιοστά. Στη συνέχεια, είναι απαραίτητο να συνδεθούν οι ελασματοποιημένες πλάκες μαζί με τις κλειδαριές που παρέχονται με κάθε στοιχείο της επικάλυψης.

Υπάρχουν τρεις τύποι κλειδαριών:

• Σύνδεση με τη μέθοδο “σχεδιαστής”. Σηκώστε την τελική σειρά του laminate και προσθέστε μια ακόμα λεπτομέρεια. Οι προκύπτουσες λωρίδες των πλακών στερεώνονται μαζί.
• Μέθοδος σύνδεσης “podbivki.” Τα στοιχεία είναι σταθερά κατά μήκος, μετά από τα οποία πρέπει να συνδυαστούν για να συνδεθεί το πλάτος.
• Σύνδεση με πλαστικό ένθετο, στερεώνει την πλάκα στο πλάτος.

Εμφανίστηκε πριν από το έλασμα και έχει παρόμοιες τεχνικές ιδιότητες. Αυτή η επικάλυψη πρέπει απαραίτητα να έχει ένα προστατευτικό στρώμα (χρώμα ή βερνίκι). Η εγκατάσταση παρκέτου πρέπει να πραγματοποιείται σε θερμοκρασία όχι μικρότερη από 18 μοίρες. Την παραμονή της διαδικασίας, η επικάλυψη πρέπει να αποσυσκευασθεί και να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον μία εβδομάδα.

Το παρκέ μπορεί να τοποθετηθεί με διάφορους τρόπους:

• Πλωτή. Οι σανίδες παρκέ είναι στερεωμένες στην άρθρωση, κόβουν ειδικές κορυφές και αυλακώσεις, η μέθοδος αυτή δεν προβλέπει τη χρήση κόλλας.
• Σύνδεση στη βάση. Υπάρχει μια υποχρεωτική ανάγκη για δάπεδα από κόντρα πλακέ, η τοποθέτηση γίνεται με κόλλα και σπάτουλα. Αξίζει να εξεταστεί προσεκτικά η επιλογή της κόλλας, θα πρέπει να περιέχει λιγότερο από πενήντα τοις εκατό του νερού. Στο τέλος της εγκατάστασης απαιτείται τεχνική διάλειμμα 5-7 ημερών.
• Τοποθέτηση στο ξύλινο δάπεδο με καρφιά.

Τα φύλλα από κόντρα πλακέ είναι τοποθετημένα με βίδες στη βάση. Είναι πολύ σημαντικό να αφήνετε μια απόσταση περίπου 1,2 εκατοστών μεταξύ του παρκέ και του τοίχου, αφού το έχετε επεξεργαστεί με στεγανοποιητικό ή με αφρό στερεώσεως.

Σήμερα μπορείτε να αγοράσετε αυτή την επίστρωση με σωρό οποιασδήποτε ποιότητας, χρώματος και μήκους. Για το πάτωμα στο γυαλισμένο ζεστό λότζια, η καλύτερη επιλογή είναι ένα χαλί τεχνητών υλικών, που εκτείνονται σε λινέλαιο, παρκέ ή ξύλινο πάτωμα. Για να δουλέψετε θα χρειαστείτε ένα ρολό και ένα ειδικό μαχαίρι, το οποίο σε εμφάνιση μοιάζει με ραπτομηχανή. Υπάρχουν πέντε μέθοδοι για την τοποθέτηση ενός χαλιού, αλλά για δάπεδα σε μια λότζια είναι καλύτερο να περιορίσετε σε δύο από αυτά:

• Δωρεάν στυλ. Η πιο στοιχειώδης μέθοδος, σύμφωνα με την οποία ένα χαλί στήλη πάνω στο χαλί πάτωμα ή παρόμοια Palacio συνέχεια με ψαλίδι στις 90 μοίρες κάνουν εσοχές με τη μορφή γράμμα V, τότε κόβεται περίμετρο.
• Μέθοδος Streichevy. Η μέθοδος αυτή διεξάγεται μέσω στενών πτερυγίων – της γρίπης, από την οποία προεξέχουν υπό γωνία 45 μοίρες τα αγκάθια. Και στις δύο πλευρές τα σημεία του σημείου κατευθύνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για την εγκατάσταση, αγοράζουν χαλί “γρίπης” και παραλαμβάνονται από τη γρίπη.