Με την άφιξη του χειμώνα, κάθε οικογένεια αντιμετωπίζει την ανάγκη να αυξηθεί το κόστος των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Κατά κανόνα, αυτό επηρεάζει σημαντικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Δημιουργήστε άνετες συνθήκες στο δωμάτιο και ελαχιστοποιήστε το κόστος θέρμανσης, χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά έναν λέβητα φυσικού αερίου και συνδέοντας σε αυτό ένα δάπεδο με ζεστό νερό που τοποθετείται από τον εαυτό σας.

Ο δάπεδο του θερμού νερού μοιάζει με σωλήνες (15-20 mm), στερεωμένοι σε σκυρόδεμα με σπείρωμα ή πηνίο και βρίσκονται σε όλη την έκταση του σπιτιού κάτω από την επικάλυψη δαπέδου. Μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη πηγή θέρμανσης και επιπλέον του ψυγείου. Τα μεμονωμένα μέρη του δαπέδου ονομάζονται βρόχοι, περιγράμματα ή κλαδιά. Η θέρμανση παρέχεται μέσω του ζεστού νερού που κυκλοφορεί πάνω τους. Σε ένα ιδιωτικό σπίτι, κάνοντας ένα πάτωμα νερό είναι πολύ πιο εύκολο από ό, τι σε ένα διαμέρισμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σπίτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτόνομη θέρμανση, και το διαμέρισμα είναι μόνο ένα γενικό σύστημα παροχής νερού, και σας συνδέουν με αυτό θα συμβεί σίγουρα μια πτώση της πίεσης του νερού στο σύστημα και καλοριφέρ σειρά οικιστικών μπλοκ.

Στα μοντέρνα διαμερίσματα του βελτιωμένου σχεδιασμού και των νέων κτιρίων υπάρχει ένας αύλακας για τη σύνδεση του συστήματος δαπέδου του νερού. Συνδέει το τοποθετημένο δάπεδο νερού με την κεντρική θέρμανση, τον ηλεκτρικό θερμαντήρα ή τον αυτόνομο θερμαντήρα – λέβητα αερίου. Μια αναμφισβήτητα θετική στιγμή είναι η ικανότητα διατήρησης της βέλτιστης θερμότητας στο δωμάτιο. Η θερμοκρασία του νερού στο θερμοσίφωνα διατηρείται συνήθως σε επίπεδο 50-55 μοίρες. Ακόμα κι αν στο δρόμο το θερμόμετρο δείχνει 20-25 βαθμούς παγετού, όλο το σύστημα παροχής θερμότητας και νερού θα λειτουργήσει με πλήρη απόδοση. Έτσι, είναι το δάπεδο είναι το κύριο συστατικό κατά τη δημιουργία ενός άνετου καθεστώτος θερμοκρασίας.

Με τη βοήθεια ρυθμιζόμενων συλλεκτών, το σύστημα τροφοδοσίας νερού αντιδρά στις αλλαγές θερμοκρασίας στο δρόμο. Σε αντίθεση με τα θερμαντικά σώματα και τις μπαταρίες, ένα δάπεδο με ζεστό νερό σας επιτρέπει να ζεσταίνετε ολόσωμα ολόκληρη την περιοχή ενός διαμερίσματος ή ενός σπιτιού. Μια σημαντική απόχρωση όταν χρησιμοποιείται ένα τέτοιο σύστημα θέρμανσης είναι η διατήρηση μιας σταθερής θερμοκρασίας θέρμανσης και η λεπτή ρύθμιση της ρύθμισής της. Μια αύξηση ή μείωση των 2-3 βαθμών δημιουργεί μια αίσθηση θερμότητας ή κρύου στο σπίτι. Οι σύγχρονοι λέβητες αερίου είναι εξοπλισμένοι με αυτοματοποίηση που ρυθμίζει αυτές τις διαδικασίες.

Ένας λέβητας αερίου είναι ένα συσσωμάτωμα στο οποίο θερμαίνεται νερό (ψυκτικό). Το έργο χρησιμοποιεί φυσικό αέριο.

Οι λέβητες θέρμανσης ανά τύπο καυσίμου μπορούν να είναι:

• φυσικό αέριο.
• ηλεκτρικό?

• στερεό καύσιμο ·
• υγρό.
• σε συνδυασμό.

Τα ακόλουθα είναι ξεχωριστά για εκτέλεση:

• αρθρωτό (τοίχο);
• σταθεροί (κατώτεροι) λέβητες.

Η διαφορά μεταξύ τους είναι το υλικό από το οποίο κατασκευάζεται ο εναλλάκτης θερμότητας. Σε τοίχους τοποθετημένους λέβητες, ο εναλλάκτης θερμότητας είναι λιγότερο ανθεκτικό. Είναι κατασκευασμένο από βάση χάλυβα. Για τους λέβητες δαπέδου χρησιμοποιείται χαλύβδινος ή χυτοσίδηρος εναλλάκτης θερμότητας. Υπάρχει ένας αριθμός πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων από τη χρήση ενός ή άλλου τύπου λέβητες. Έτσι, οι λέβητες χάλυβα ανέχονται καλύτερα τις θερμοκρασιακές διαφορές κατά τη λειτουργία, και ο χυτοσίδηρος – χειρότερα, όμως, ο χυτοσίδηρος έχει αποδειχθεί ως υλικό ανθεκτικό στη διάβρωση. Οι λέβητες από χυτοσίδηρο είναι πιο περίπλοκοι και κοστίζουν πολύ περισσότερο από τους λέβητες χάλυβα.

Οι λέβητες αερίου μπορούν να είναι δύο-κυκλωμάτων και με ένα κύκλωμα. Ένας λέβητας αερίου με ένα κύκλωμα είναι μόνο για θέρμανση. Για να διασφαλιστεί ότι το σπίτι έχει ζεστό νερό όλο το χρόνο, είναι απαραίτητο να συνδέσετε επιπλέον τον λέβητα και τον αυτοματισμό που ελέγχει τη διαδικασία θέρμανσης του νερού. Ο λέβητας αερίου δύο κυκλωμάτων εγκαθίσταται αρχικά κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατή η χρήση ζεστού νερού όλο το χρόνο. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των λέβητες αερίου είναι η παρουσία ενός θαλάμου καύσης (ανοιχτού ή κλειστού). Το φυσικό βύθισμα επιτυγχάνεται με τη χρήση εξοπλισμού ανοικτού τύπου εξοπλισμένου με καμινάδα με κάθετη εκροή μονοξειδίου του άνθρακα από το δωμάτιο.

Ο λέβητας αερίου τοίχου λειτουργεί μόνο με φυσικό αέριο. Οι λέβητες αερίου δαπέδου μπορούν να λειτουργούν με στερεά καύσιμα. Καθώς ο κύριος τύπος καυσίμου είναι ο άνθρακας. Ξύλο, πριονίδι, τύρφη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί. Η μεταφορά θερμότητας είναι πολύ υψηλή. Το μειονέκτημα είναι ότι ένας τέτοιος λέβητας είναι πιο επιρρεπής σε μπλοκαρίσματα από έναν τοίχο τοποθετημένο λέβητα, πρέπει συχνά να καθαριστεί.

Προηγουμένως, η διαχείριση του λέβητα δαπέδου πραγματοποιήθηκε χειροκίνητα. Στους σύγχρονους λέβητες δαπέδου υπάρχουν ενσωματωμένα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου, επιτρέποντάς σας να παρακολουθείτε τη ροή εργασιών.

Για να συνδέσετε ένα δάπεδο με ζεστό νερό, στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ένας τοίχος με διπλό κύκλωμα. Πρέπει να εγκατασταθεί στο δωμάτιο τη στιγμή που συνδέεται το πάτωμα του νερού. Η διαδικασία σύνδεσης περιλαμβάνει διάφορες φάσεις. Αρχικά, το ίδιο το δάπεδο τοποθετείται και στη συνέχεια συνδέεται με το σύστημα.

Η διαδικασία εργασίας για την τοποθέτηση και τη σύνδεση του δαπέδου νερού χωρίζεται σε μέρη:

• υπολογίζεται το μήκος του περιγράμματος.
• επιλέγεται ένα δάπεδο για την τοποθέτηση δαπέδου.
• εφαρμόζεται θερμομονωτικό υλικό.
• τη στερέωση της ταινίας απόσβεσης.
• ενίσχυση γίνεται.
• σωρευμένες σωληνώσεις.
• εγκαθίσταται συλλέκτης.
• τα περιγράμματα συνδέονται.
• η συμπίεση πραγματοποιείται ·
• δημιουργεί ένα κοινό σύστημα ύδρευσης ·
• το δοχείο χύνεται.

Πρώτα απ ‘όλα, είναι απαραίτητο να υπολογίσετε το μήκος κάθε περιγράμματος. Συνήθως, το μήκος ενός βρόχου – όχι περισσότερο από 100 μέτρα με διάμετρο 16 mm. Σε περίπτωση υπερβολικής πίεσης, η πίεση σε διαφορετικούς κλάδους θα ποικίλει σε μία ή την άλλη κατεύθυνση, γεγονός που θα προκαλέσει δυσλειτουργία ολόκληρου του συστήματος. Τα μικρά δωμάτια υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός κυκλώματος, μεγάλων – αρκετών. Θα πρέπει όλοι να είναι περίπου το ίδιο. Η διαφορά μεταξύ τους πρέπει να διατηρείται σε απόσταση 15 μέτρων.

Θα πρέπει να καθοριστεί σε ποια βάση θα τοποθετηθεί το πάτωμα. Μπορεί να επιλεγεί είτε τσιμεντοκονία, είτε ξηρό δάπεδο. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται μια πλάκα από σκυρόδεμα. Το πάχος του κυμαίνεται μεταξύ 5-7 mm. Τοποθετείται με ένα στρώμα στεγανοποίησης – ένα φιλμ με πάχος όχι μικρότερο από 0,1 mm.

Είναι καλύτερο να λαμβάνετε υλικό που έχει αποδειχθεί στην αγορά. Το διογκωμένο πολυστυρένιο είναι ένα από τα σύγχρονα υλικά που χρησιμοποιούνται για θερμομόνωση (35 kg ανά 1 κυβικό εκατοστό). Είναι πρακτικό, εύχρηστο. Η επένδυση γίνεται επικαλυμμένη στους τοίχους σε ύψος 10-20 cm Οι αρμοί κολλώνται μαζί με αυτοκόλλητη ταινία σε ύψος 10-20 cm Είναι επίσης δυνατή η χρήση ορυκτού μαλλιού για το σκοπό αυτό.

Κολλάται κατά μήκος της περιμέτρου του τοίχου και αντισταθμίζει τη θερμική διαστολή του επιστρώματος. Κατά τη διαδικασία θέρμανσης, η έκχυση του δαπέδου μπορεί να σπάσει ή να μετακινηθεί. Η ζώνη αποσβεστήρα λειτουργεί ως περιοριστής και ρυθμιστής αυτής της διαδικασίας. Το ύψος της ταινίας, κατά κανόνα, είναι 10-15 cm. Τοποθετείται πάντα πάνω από το επίπεδο του εδάφους του δαπέδου.

Το ενισχυτικό πλέγμα στερεώνεται στον θερμαντήρα και συνδέεται μεταξύ τους με κομμάτια σύρματος. Συνιστάται επίσης να δημιουργήσετε οπλισμό πάνω από τους τοποθετημένους σωλήνες για να τις ασφαλίσετε ασφαλώς.

Μπορείτε να επιλέξετε από ένα ευρύ φάσμα σωλήνων: για παράδειγμα, χαλκός, PEH, πολυπροπυλένιο, αλουμίνιο σε πλαστικό κέλυφος.

• Οι διασταυρωμένοι σωλήνες PE είναι πολύ ανθεκτικοί, με μεγάλη διάρκεια ζωής.
• Το πολυπροπυλένιο χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά. Λόγω της μικρής ακτίνας κάμψης τους, είναι δύσκολο να στερεωθούν, αλλά έχουν μεγάλη αντοχή.
• Οι χαλκοσωλήνες με υψηλή θερμική αγωγιμότητα είναι οι πλέον απαιτητικοί μεταξύ των αγοραστών.
• Δημοφιλή στην αγορά δομικών υλικών είναι επίσης σωλήνες αλουμινίου σε ένα κέλυφος. Το αλουμίνιο διοχετεύει καλά τη θερμότητα και το πολυμερές στη δομή του κελύφους προστατεύει αξιόπιστα τη δομή από ζημιές.

Αφού ξεκινήσατε τη διαδικασία τοποθέτησης, είναι σημαντικό να διατηρείτε την απόσταση από τους τοίχους 10-15 cm. Η στοίβαξη γίνεται σε σειρές, η απόσταση μεταξύ των σωλήνων πρέπει να κυμαίνεται από 140 έως 150 mm. Όταν το στάδιο της ωοτοκίας ένα ρυθμό ροής 15-cm περίπου 6-7 m σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του χώρου, ενώ για τον καθορισμό κάθε 10 cm – 10 m θα πρέπει να παρακολουθείται στενά από το βήμα της εγκατάστασης .. Στερέωση πάτωμα βρόχο νερού στο έδαφος θα πρέπει να είναι συχνή, με βάσεις στήριξης, ιδίως στον τομέα της περιστροφής.

Μετά την εγκατάσταση των κυκλωμάτων, το σύστημα είναι πτυχωμένο ή δοκιμασμένο. Η πτύχωση δαπέδων ζεστού νερού γίνεται από τον συμπιεστή σε επίπεδο πίεσης 4 bar. Για τη ρύθμιση της πίεσης στο σύστημα, χρησιμοποιείται ένα μανόμετρο. Εάν, για κάποιο χρονικό διάστημα, η πίεση στο σύστημα έχει πέσει, τότε ο σωλήνας έχει υποστεί ζημιά ή υπάρχει διαρροή. Το πρεσάρισμα καθιστά δυνατή τη δοκιμή των σωλήνων για αντοχή.

Το επόμενο βήμα είναι να επιλέξετε το σχέδιο σύνδεσης και να συνδέσετε τα κυκλώματα μόνοι σας. Κατ ‘αρχάς, είναι απαραίτητο να εγκαταστήσετε ένα σύστημα θέρμανσης διανομής συλλεκτών. Ο συλλέκτης αποτελείται από δύο σωλήνες (τροφοδοσία και επιστροφή). Σε κάθε μία από αυτές υπάρχουν πλευρικά ανοίγματα – η έξοδος (στον τροφοδότη) και η είσοδος (στην επιστροφή). Αυτές οι έξοδοι συνδέονται στη βαλβίδα σύνδεσης του δαπέδου ζεστού νερού και στα θερμαντικά σώματα (μπαταρίες).

Μπορεί να φαίνεται ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί σύνδεση με μια πηγή θέρμανσης. Στην πραγματικότητα, όλα είναι απλά. Και τα δύο άκρα του κυκλώματος συνδέονται στις δύο πλευρές της πολλαπλής. Μια πλευρά είναι συνδεδεμένη στην έξοδο, η άλλη στην είσοδο (επιστροφή). Ένας κλειστός βρόχος διαμορφώνεται. Έτσι, συνδέστε τα κλαδιά σε όλα τα δωμάτια. Στα άκρα των συλλεκτών βρίσκονται τα στοιχεία της σύνδεσης. Από τη μία πλευρά υπάρχει μια βρύση για την αποστράγγιση του νερού, από την άλλη πλευρά για την έξοδο αέρα.

Οι συλλέκτες είναι στερεωμένοι με τη μορφή ενός ΤΕΤ ή ΤΤΤ-ΤΕΕ. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σε σχέση με τον αριθμό των κλάδων του φορέα θερμότητας.

Το κιτ σύνδεσης περιλαμβάνει τα ακόλουθα εξαρτήματα:

• αντλία κυκλοφορίας?
• Βαλβίδα ανάμιξης – δύο ή τριών δρόμων.
• βαλβίδες διακοπής λειτουργίας ·
• αποστράγγιση και βρύσες αέρα.
• εξαρτήματα σύνδεσης.

Αφού τοποθετηθούν οι σωλήνες, συνδέονται με τον συλλέκτη. Το ένα άκρο του βρόχου συνδέεται με την είσοδο για την παροχή ζεστού νερού και το άλλο άκρο με την έξοδο. Συνδέστε τα περιγράμματα με εξαρτήματα ή ειδικά παξιμάδια. Η εγκατάσταση είναι δυνατή με τη βοήθεια μιας βρύσης ανάμιξης ή μιας κυκλικής αντλίας. Η αντλία είναι τοποθετημένη στην πλάτη και όχι στον αγωγό τροφοδοσίας. Αν το εγκαταστήσετε στον αγωγό τροφοδοσίας, η αντλία θα πάρει επιπλέον νερό από το σύστημα θέρμανσης, το οποίο με τη σειρά του θα προκαλέσει μείωση της θερμότητας στα θερμαντικά σώματα.

Μετά τον τερματισμό της σύνδεσης είναι απαραίτητο να γεμίσετε το σύστημα με νερό, να αφαιρέσετε τον αέρα μέσω ειδικών γερανών στους συλλέκτες και να ελέγξετε τις διαρροές. Εάν δεν εντοπιστεί διαρροή, ενεργοποιείται η δοκιμή ενεργοποίησης του λέβητα για να διασφαλιστεί ότι το σύστημα λειτουργεί σωστά και η παροχή θερμότητας σε όλα τα κυκλώματα. Σε αυτό το έργο για την εγκατάσταση ενός θερμού νερού δαπέδου και τη σύνδεση με ένα λέβητα φυσικού αερίου έχει τελειώσει.

Μετά τις δοκιμές του συστήματος και τη σύνδεση όλων των κυκλωμάτων, γίνεται μια επίστρωση. Το τσιμέντο για το δάπεδο λαμβάνεται ως βαθμοί Μ-400, προστίθενται πλυμένη άμμος και θρυμματισμένη πέτρα.

Για να επιτευχθεί μια καλή λύση, χρησιμοποιείται η ακόλουθη αναλογία: για 1 κιλό τσιμέντου λαμβάνονται 1.9 κιλά άμμου και 3.7 κιλά θρυμματισμένης πέτρας.

Για να εργαστείτε σε μεγάλη κλίμακα, είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε τη συμβουλή ειδικών, κυρίων των τεχνών τους. Οι μέθοδοι και οι αρχές που χρησιμοποιούνται από αυτούς είναι συχνά του ίδιου τύπου, αλλά κάθε μάστερ εισάγει στη διαδικασία εργασίας ένα μέρος των δικών του γνώσεων και δεξιοτήτων που δεν πρέπει να παραμεληθούν, αλλά είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε:

• Η πίεση πρέπει να πραγματοποιείται γεμίζοντας το σύστημα με νερό υπό πίεση, δηλαδή 2-3 φορές την ονομαστική πίεση.
• Για πτύχωση είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε προσωρινά βύσματα και προσαρμογείς για τον συμπιεστή.
• Η εγκατάσταση σωλήνων στους συλλέκτες είναι πιο βολικό για να κάνετε με ένα ειδικό κλειδί διακοπής.
• Το τελικό δάπεδο γεμίζεται με σωλήνες γεμάτους με νερό υπό πίεση ίση με την ονομαστική πίεση.

Για πληροφορίες σχετικά με τον σωστό τρόπο σύνδεσης του θερμού δαπέδου με ένα λέβητα αερίου, ανατρέξτε στο παρακάτω βίντεο.