Farba na bazie wody: zalety i wady

Obecnie do wykończenia wnętrza można użyć dużej liczby materiałów. Popularne zastosowanie farby na bazie wody, która charakteryzuje się wieloma dodatnimi cechami charakterystycznymi dla wszystkich rodzajów związków barwiących.

Materiał ten wykazuje dobrą przyczepność, różnorodność gatunków, dość prostą aplikację. Pielęgnacja pomalowanej powierzchni nie wymaga specjalnych umiejętności i wyposażenia. Ważne jest jednak, aby wybrać odpowiednią farbę do naprawy.

Farba na bazie wody ma w swoim składzie wypełniacze i polimery (czasem lateksowe) znajdujące się w wodzie. Ponadto dodaje się emulsję adhezyjną, dzięki której staje się możliwa adhezja kompozycji, a na końcu pigment, który nadaje farbie podstawowy odcień koloru.

Początkowo składniki farby nie są rozpuszczalne w wodzie, więc jej produkcja odbywa się w kilku etapach:

• dodawanie pigmentów i polimerów do wody;
• mielenie (rozpraszanie) składników kompozycji;
• Wprowadzenie innych dodatków za pomocą specjalnego miksera (upłynniającego).

To dzięki cechom komponentu farba ma swoją nazwę. Emulsja jest systemem rozproszonym. Taką kompozycję wyróżnia obecność mieszaniny mikroskopijnych kropli dwóch nierozpuszczalnych cieczy. Z reguły są to woda i polimery.

Inną nazwą farby jest dyspersja wodna, ponieważ jest on oparty na wodnych dyspersjach polimerów. Zawierają one z kolei zawiesiny wypełniaczy i pigmentów, dodatków pomocniczych (emulgatory, stabilizatory). Farba wodno-emulsyjna nie zawiera rozpuszczalników organicznych, co wyjaśnia jej bezpieczeństwo ekologiczne, nietoksyczność.

Farba na bazie wody ma wiele zalet, wśród których najważniejsze to:

• Skład ekologiczny. Jest to spowodowane brakiem rozpuszczalników organicznych. Dlatego farba nadaje się do zastosowania w placówkach dla dzieci.
• Nietoksyczny. Ta farba nie pachnie po nałożeniu i podczas suszenia.
• Bezpieczeństwo pożarowe i wybuchowe, które są wyjaśnione przez osobliwości kompozycji farby.
• Słabe ścieranie.
• Odporność na agresywne media, w tym alkalia.

• Odporność na wilgoć umożliwia czyszczenie takich powłok na mokro.
• Przepuszczalność gazu i pary gwarantuje utrzymanie mikroklimatu w pomieszczeniu, brak efektu “łaźni parowej”.
• Kompatybilny z większością powierzchni.
• Dostępność ceny.
• Łatwy do zastosowania.
• Długi okres trwałości – 24 miesiące. Jednak przechowywana jest tylko ta farba, dla której stworzono warunki określone przez producenta.

Jak każdy materiał, farba na bazie wodnej dyspersji ma “minusy”:

• Ekspozycja na bakterie, grzyby, pleśnie, które aktywnie namnażają się podczas nakładania farby w wilgotnych, nie ogrzewanych pomieszczeniach. Rozwiązać problem w tym przypadku pozwala na wstępne oczyszczenie ściany z formy i grzyba, przetwarzanie go za pomocą specjalnych związków. Wybierając farbę na bazie wody do takich pomieszczeń, należy preferować preparaty o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybicznym.
• Ta kompozycja nie nadaje się do nieogrzewanych pomieszczeń i prac zewnętrznych, ponieważ w ujemnych temperaturach pomalowana powierzchnia jest pokryta pęknięciami.
• Niemożliwość nanoszenia kompozycji na powierzchnię, pokrytą klejem i lakierem, a także na metale. Jeśli to konieczne, pokryj metalowe powierzchnie “emulsji wodnej”, te ostatnie są zagruntowane na kilka warstw. Potem farba spada idealnie na metal.

Skład farby dyspersyjnej wodnej można odróżnić od obecności pewnych dodatków. To z kolei wpływa na techniczne właściwości farby: jej wygląd, zakres, cechy aplikacji.

Istnieją następujące rodzaje wnętrz “emulsja wodna”:

• Polioctan winylu. Podstawą tej kompozycji jest emulsja polioctanu winylu, która jest bardzo białą, grubą, jednorodną substancją. Jest to również podstawa kleju PVA. Jest uplastyczniony (zamrożony w 0 stopniach, obawia się przymrozków) i nieplastyfikowany (może wytrzymać do 4 cykli zamrażania). Plastyfikatory i stabilizatory dodaje się do emulsji polioctanu winylu. Jeśli chodzi o pigmenty barwiące, mogą one być obecne lub nieobecne. Stosunek zawartości i składu komponentów oraz sposobów wytwarzania są regulowane GOST 28196 89. Po pokryciu powierzchni, woda odparowuje z emulsji, a pozostałe substancje zestalenia pozyskiwania właściwości hydrofobowe. Po wysuszeniu powstaje porowata powierzchnia półmatowa. Czas wiązania w temperaturze +22 – 2-3 godzin.

Popularność tego rodzaju powłoki ze względu na dobrą nieprzezroczystość wydajność (parametr użytkowe powłoki dekoracyjne, które wpływa na właściwości kolorystyczne i połysk), możliwość barwienia podłoża porowate (cegły, beton, gips, tektura), tworzą mocne i atrakcyjne folii, wysoką szybkość suszenia.

Uzyskaj odpowiedni odcień, kupując odpowiedni kolor lub dodawanie koloru do białej farby. W tym ostatnim przypadku zaleca się zastosowanie co najmniej 2 warstw “emulsji wodnej” w celu uzyskania dobrego wyniku. Na koniec warto zwrócić uwagę na minimalną cenę farby z polioctanu winylu w porównaniu z innymi rodzajami kompozycji dyspersyjnych.

• Akryl. Głównymi składnikami farby akrylowej są mieszanina dyspersji wodnej i poliakrylany. Obecność tego ostatniego zapewnia zwiększoną odporność na wilgoć farby, jest również nazywana “zmywalną” i jest odpowiednia dla pomieszczeń o wysokiej wilgotności. W tym przypadku zabarwiona warstwa charakteryzuje się paroprzepuszczalnością, pod nią nie tworzy się pleśń i grzyby. Dzięki dobrej elastyczności farba nadaje się do nakładania nie tylko na ściany, ale również na sufit. Jednocześnie wykazuje kompatybilność z praktycznie wszystkimi typami podstaw roboczych, w tym metalowymi. Te ostatnie typy należy najpierw zagruntować. Ze względu na odporność na promieniowanie UV i ścieranie malowane powierzchnie zachowują reprezentacyjny wygląd i jasność cieniu nawet gdy bezpośrednie działanie promieni słonecznych oraz w regularnych mokro.

• Farba lateksowa Jest powszechną nazwą dla kilku rodzajów “emulsji wodnych”, które zawierają lateks. Dodatek ten może występować w akrylu, akrylowo-silikonowym, akrylowym poli (octanie winylu) i akrylowym styreno-butadienowo-styrenowym. Główną cechą kompozycji zawierającej lateks, jest zdolność do tworzenia specjalnego „krystaliczny” fakturach nabywa polepszone właściwości odporności na wodę i odporności na działanie agresywnych środowisk, włącznie z zasadami. Gotowa powłoka charakteryzuje się większą gęstością niż inne rodzaje “emulsji wodnej”.

W zależności od wyglądu pomalowanych powierzchni, a raczej wartości połysku / matowości, lateksowa “emulsja wodna” może być następujących typów:

• mocno matowy (SM 0-5);
• półmatowy (MP 11-29);
• matowy (M 6-10);
• mocno błyszczący (SG 90-100);
• błyszczący (Г 60-89);
• pół-błyszczący (PG 30-59).

Aby osiągnąć ten lub inny efekt pomalowanej powierzchni, należy zwrócić uwagę na wskazane właściwości preparatów lateksowych. Tak więc, na przykład, nakładając farbę na tapetę, matowy podkreśli fakturę tego ostatniego, a błyszczący zmyje go z cech tekstury. Farby lateksowe mają wszystkie “plusy” kompozycji dyspersji wodnej, ale mają większą wytrzymałość i odporność na ścieranie. Jednak użycie farby lateksowej jest konieczne tylko w ogrzewanych pomieszczeniach, ponieważ w przeciwnym razie jej jakość pogarsza się.

• Krzemian Farba na bazie wody składa się z wodnej dyspersji, płynnego szkła i barwnych pigmentów. Ma wszystkie zalety farb wodorozcieńczalnych (kompatybilność ekologiczna, przepuszczalność powietrza, bezpieczeństwo przeciwpożarowe i wybuchowe). Ponadto pomalowane powierzchnie mają zwiększoną odporność na wilgoć i zachowują swoje właściwości przez długi czas. Żywotność takiej farby wynosi do 20-25 lat. Obecność specjalnych dodatków zapobiega zanieczyszczaniu zabarwionych baz za pomocą pleśni i grzybów.

• Cechą składu produktów silikonowych jest obecność w nim żywic silikonowych. Dzięki temu farba może być stosowana na większości powierzchni. Wśród innych zalet – możliwość pokrywania powierzchni małymi (do 2 mm szerokości) pęknięciami. Po wyschnięciu wszystkie wady są ukryte, tworzy się gładka gładka powierzchnia. Farbę można stosować w pomieszczeniach o dużej wilgotności, a nawet na półwilgotnych podłożach. Ze względu na wysokie współczynniki paroprzepuszczalności można uniknąć tworzenia pleśni na malowanej powierzchni i formacjach grzybowych. Ważne jest również, aby siła ukrywania znajdowała się również na wysokości – wystarczy jedna warstwa farby, aby uzyskać optymalny rezultat barwienia.

• Głównymi składnikami farb mineralnych są cement i wapno hydratyzowane, dzięki czemu farba dobrze spada na ceglane, cementowe i betonowe powierzchnie. Jeżeli emulsja polioctanu winylu jest obecna w szkliwie mineralnej, wysuszona powierzchnia będzie odporna na działanie tłuszczów i produktów rafinowanych. Znaczny “minus” związków mineralnych to krótki okres użytkowania.

Wśród zalet farby na bazie wody jest różnorodność kolorów. Częściej jednak na półkach sklepów można znaleźć białą lub przezroczystą farbę. Dostają małą fiolkę koloru – pigmentowaną kompozycję, która po dodaniu do “emulsji wodnej” nadaje jej właściwy odcień. Używanie płynnych kolorów pozwala uzyskać złożone kolory, które nie są w sprzedaży. Ponadto, zmieniając stężenie farby w farbie, można osiągnąć efekt gradacji podczas malowania powierzchni. Innymi słowy, możliwa będzie zmiana intensywności koloru z bardziej nasyconego na powściągliwy.

Dzisiaj eksperci zalecają porzucenie gotowych rozwiązań i użyj kolorów. Wynika to z faktu, że przy produkcji farby kolorowej ma jednolity odcień, urządzenie nie jest w stanie emitować dźwięków ani półtonów. W wyniku zabrudzenia gotowymi związkami, stopień podświetlenia podstaw roboczych i ich materiału nie jest brany pod uwagę. Dlatego wysuszone powierzchnie mogą stracić objętość, a sam pokój staje się ciemny i mały.

Podczas malowania farb na bazie wody, należy przestrzegać następujących zaleceń:

• Wybierz stosunek składników do pomieszczenia, w którym będzie produkowany kolor. W tym samym czasie najpierw przygotowywana jest partia próbna, która jest malowana małą powierzchnią. Wszystkie proporcje są rejestrowane. Po wyschnięciu wynik ocenia się przy świetle dziennym i elektrycznym. Jeśli wynik pasuje, przystąp do przygotowania farby i pomaluj całą powierzchnię.
• Dodając kolor do farby, nie można od razu wylać zawartości butelki. Lepiej jest robić to w małych porcjach, dosłownie po kropli, regularnie mieszając kompozycję. Osiągnie to pożądaną intensywność gotowego produktu.
• Powinieneś natychmiast przygotować całą objętość farby, inaczej w przyszłości (podczas barwienia małymi porcjami), ryzykujesz, że nie uzyskasz podobnego odcienia. Oczywiście, jeśli powierzchnie robocze są duże, a cały proces zajmuje dużo czasu (farba zaczyna krzepnąć w wiadrze), to ta rekomendacja jest nieistotna. W takim przypadku należy dokładnie ustalić stosowane proporcje farby i koloru oraz monitorować ich zgodność z kolejnymi przygotowaniami kompozycji.

Wystrój malowany powierzchniami “emulsyjnymi” w większości przypadków osiąga się nie poprzez farbę, ale dzięki zastosowaniu różnych materiałów i technik nakładania kompozycji. Jest dość popularne nakładanie farby na tynk dekoracyjny. W tym przypadku pierwsza warstwa na wysuszonej tynkowanej powierzchni jest nakładana na kolor podstawowy. Ważne jest, aby kompozycja barwników wypełniała wszystkie zagłębienia i występy na powierzchni, w celu osiągnięcia tego zazwyczaj pomaga zabarwić za pomocą pistoletu natryskowego. Następna warstwa (o innym lub tym samym odcieniu co podstawa, ale bardziej intensywna) nakładana jest za pomocą gąbki lub wałka.

Zmięta gazeta lub mokra szmatka pozwala uzyskać ulgę lub abstrakcyjny rozwód. Aby to zrobić, należy namoczyć kolorową i nieekranowaną powierzchnię kawałkiem gazety lub szmatami, uprzednio je zmiażdżyć. Niezwykłym efektem jest nanoszenie farby za pomocą wałka atramentowego. Ma określony wzór na swojej powierzchni, przenoszony na miejsce do ozdobienia. Przy wyborze tej metody należy pamiętać, że zużycie farby wzrośnie.

Oprócz specjalnych narzędzi i poręcznych narzędzi można wybrać specjalne akryle, które zapewniają pożądany efekt dekoracyjny. Aby uzyskać teksturę, lepiej kupić akrylowe, silikonowe, krzemianowe lub mineralne wersje farb dyspersyjnych. Skład farby może być kwarcem lub innym naturalnym wypełniaczem. Rezultatem barwienia będą niezwykłe efekty wizualne, poczucie objętości, imitacja różnych powierzchni. Malowana powierzchnia okazuje się nierówna, reliefowa, przypominająca kamień. Do symulacji powierzchni drewna lub korka użytego wosku marzel. Po wyschnięciu powierzchnia pokryta jest specjalnym woskiem.

W przypadku pomieszczeń o wysokiej wilgotności i powierzchniach wymagających częstego czyszczenia na mokro zaleca się stosowanie błyszczącej farby na bazie wody. Ponadto pozwala uzyskać lśniące płaskie powierzchnie, a bardziej “cicha” farba matowa ma porowatą strukturę, która przyciąga brud. Malowanie sufitów o błyszczącej kompozycji pozwala wizualnie “podnosić” je, zwiększać powierzchnię pomieszczenia. Ale jeśli wysokość sufitu pomieszczenia wynosi około 3 m, błyszcząca powłoka zostaje utracona i wygląda niecodziennie. Błyszcząca farba daje silny efekt lustra.

Ciekawy wynik można uzyskać za pomocą kompozycji perłowej. Jego osobliwość polega na tym, że przy różnym natężeniu światła powierzchnia wykazuje wiele odcieni w obrębie tej samej palety kolorów. Innymi słowy, osiąga się wolumetryczny, wielopłaszczyznowy kolor. Załamanie koloru jest możliwe dzięki wprowadzeniu farby w najmniejszym perłowym kolorze.

Posiadając wiele zalet, farba na bazie wody na bazie wody traci je po nałożeniu na powierzchnie zewnętrzne. Właśnie dlatego takie związki nadają się tylko do prac wewnętrznych. “Emulsja wodna” nadaje się do dekoracji ścian i sufitów nie tylko w pomieszczeniach mieszkalnych, ale także biurowych, przemysłowych. W tym samym czasie lepiej wybrać specjalną farbę do sufitu, będzie ona miała grubszą, łatwiejszą do rozprowadzenia konsystencję.

Dzięki ekologicznej kompatybilności i nietoksyczności “emulsja wodna” jest aktywnie wykorzystywana do dekorowania powierzchni w placówkach dla dzieci i placówek medycznych. Większość kompozycji dyspergujących wodę wykazuje dobrą przyczepność do głównych typów powierzchni roboczych. Po nałożeniu na niektóre z nich (na przykład metale) wymagane jest ich wstępne zalanie. Najbardziej uniwersalnym pod względem zgodności z podstawami roboczymi jest produkt akrylowy. Po nałożeniu na powierzchnie porowate ważne są również wartości połysku / zamglenia farby. W przypadku powierzchni porowatych lepiej jest użyć opcji błyszczących i pół-błyszczących.

Powierzchnie narażone na częste czyszczenie na mokro (w miejscach publicznych lub w kuchni) zaleca się lakierowanie lateksem. Nawet po kilku latach aktywnej pracy zachowują paroprzepuszczalność, odporność na wilgoć i atrakcyjny wygląd. W obszarach o podwyższonej wilgotności (kuchni, łazienki, mycia i baseny, domy starych budynków), najlepiej do malowania ścian i sufitów kompozycji krzemianowego, a jeśli jest potrzeba, aby chronić powierzchnię przed działaniem pleśni – silikon.

Idealną farbą pod tapetą jest lateks. Przy stosowaniu innych typów, możliwe jest namoczenie tapet, przełamanie ich tekstury. Farba lateksowa wzmacnia je, umożliwiając mokre czyszczenie powierzchni. Nadaje się bardziej do włókniny niż do tapet papierowych. A te ostatnie powinny być przeznaczone do malowania.

Jeśli chcesz namalować drzewo, wybierz “emulsję wodną” ze specjalnym oznaczeniem na opakowaniu. Takie kompozycje nie tylko idealnie pasują do powierzchni drewnianych, zachowując swoją oryginalną fakturę, ale także chronią je przed rozkładem, działaniem pleśni i grzybów. W przypadku drzewa stosuje się tylko wersje matowe, ponieważ połysk “zjada” naturalne piękno materiału.

Często istnieje potrzeba malowania ścian i sufitów, ale małych elementów pokoje, na przykład baterie grzewcze. W takim przypadku kompozycja barwników nałożona na akumulator musi wytrzymywać wysokie temperatury i chronić powierzchnię przed korozją. Do tych celów optymalną jest akrylowa farba matowa (połysk zwróci uwagę na nieregularności i wady powłoki). Nie zapominaj, że farba powinna być zaprojektowana do nakładania na baterie, a malowanie powinno odbywać się poza sezonem grzewczym.

Produkcja farb na bazie wody prowadzona jest zarówno za granicą, jak i w Rosji. Wiodące marki to:

• Dulux – brytyjski producent, specjalizujący się w produkcji materiałów budowlanych. Produkty lakiernicze i lakiernicze są najwyższej jakości, a tym samym mają znaczną cenę. Możesz kupić farbę Dulux o pojemności 1, 2,5, 5 i 10 litrów. Cena za kontener o pojemności 10 litrów zaczyna się od 4,500 do 5 000 rubli. W tym samym czasie zużycie farby na żądanie producenta wynosi 13-17 l / m2. Zaletą jest szeroka gama produktów zaprojektowanych do różnych obszarów zastosowania. Istnieje wiele preparatów do wnętrza wielofunkcyjnego (Dulux Trade Diament Matt Dulux Trade Ecosure Matt Dulux Trade Diament skorupy), do pomieszczeń o wysokiej wilgotności (Dulux Trade Supermatt) oraz kuchni (Dulux Realife Kuchnia Matt), jak również na powierzchnie podlega częstemu myciu (Dylux Trade Vinyl Silk).

• Caparol – pomalować niemieckiego producenta, który jest kolejnym liderem na globalnym rynku. Kompozycja na ściany i sufit 5 litrów będzie musiała zapłacić około 750 rubli. A koszt farby wpływa na jej odporność na wilgoć. Im wyższa jest ostatnia cecha, tym wyższa cena kompozycji. Zużycie wynosi średnio 90-150 g / m2. Istnieją również odmiany produktu, które różnią się pod względem zastosowania. Malowania wnętrz może być uniwersalne (Caparol- Alpina Matllatex, Caparol- Malerit), podatne na powierzchniach formujących (Caparol- Fungitex-W), zmywalną (Caparol- Samtex 3 E.L. F). W przypadku baterii i grzejników producent oferuje kompozycję Caparol Alpina Heizkorperlack.

• Tikkurila – produkty polskiego producenta, być może najbardziej znanego w Rosji. Wynika to z wysokiej jakości lakieru i jego demokratycznej ceny, szerokiej gamy produktów i bogactwa palety kolorów.

• Tex. Zaletą krajowej produkcji Tex jest uniwersalność jego zastosowania. Wypada dobrze na beton, cegłę, płyty gipsowo-kartonowe, podstawy drewniane i gipsowe, są kompozycje na tapety (szklane belki, fleisylina). Jednak farba ta nie nadaje się do nakładania na powierzchnie narażone na zwiększone zanieczyszczenie. Zwiększona białość farby, oszczędność zużycia i przystępna cena powodują popularność materiału na rynku farb i lakierów.

Wybierając kompozycję na bazie wody, powinieneś zacząć od rodzaju powierzchni, na którą zostanie ona nałożona. Do ścian z betonu, cegły, drewna, a także tynkowanych powierzchni należy kupić farby akrylowe z komponentem lateksowym. Do sufitów – akrylowe, lateksowe, akrylowe.

Jeśli zakłada się, że powierzchnia będzie poddawana czynnemu ścieraniu, na przykład ścianom kuchennym, dzieciom, wówczas lepiej zastosować wersje błyszczące i półbłyszczące. W przypadku łazienki i innych pomieszczeń, w których jest ona nadmiernie wilgotna, należy wybrać krzemian, silikon (jeśli występuje tendencja do pleśni na powierzchni) lub farby lateksowe. Mają właściwości hydrofobowe, dobrą paroprzepuszczalność.

Przy zakupie ważne jest, aby ocenić następujące specyfikacje produktu:

• Skład farby. Jeśli są w niej rozpuszczalniki organiczne i fenol, możesz spokojnie stwierdzić, że nie masz farby na bazie wody, niezależnie od przekonań sprzedawcy.
• Zużycie farby na 1 m2. Im niższy współczynnik, tym bardziej ekonomiczne zużycie i odpowiednio mniejsza kompozycja będą wymagane do barwienia pomieszczenia. Należy pamiętać, że producent wskazuje zużycie farby dla idealnych powierzchni (otynkowane, idealnie gładkie, przy nakładaniu farby w jednej warstwie). Jeśli mówić o prawdziwym wydatku, to średnio daje 150 gr / m2 przy aplikacji jednowarstwowej i 250 gr / m2 z warstwą dwuwarstwową.
• Lepkość kompozycji (czyli stosunek zawartości wody i innych pierwiastków w farbie). Liczba ta wpływa na wybór narzędzia do nakładania farby. Jeśli więc zamierzasz malować powierzchnię pędzlem, lepkość powinna wynosić 40-45. Podczas nakładania pistoletu natryskowego należy wybrać kompozycję o wartości lepkości 20-25.

• Czas całkowitego wyschnięcia. Ważne jest, aby zrozumieć, że określony przedział czasowy producenta (zwykle od 2 do 10 godzin) jest ważny tylko wtedy, gdy spełnione są określone warunki (zwykle 22-25C, wilgotność 60%).
• Kryterium oceny jakości powinno być cena. Ta “emulsja wodna”, której główne składniki są importowane z Europy, nie może być tania. Cena za 1 litr farby zaczyna się średnio od 100 rubli.
• Masa produktu. Litr kompozycji dyspersji wodnej zmienia się w granicach 1,35-1,5 kg. Oznacza to, że 10-litrowe wiadro z farbą nie może ważyć mniej niż 15 kg.
• Możesz kupić tylko farbę w certyfikowanych ogrzewanych magazynach. Podczas zamrażania produkt traci swoje właściwości.
• Dla dodatkowej ochrony akrylowej lub innej warstwy dyspergującej wodę można ją polakierować. Do tych celów stosuje się uniwersalny lakier do robót wewnętrznych. Ponadto może być wymagany lakier, aby uzyskać dekoracyjną teksturę malowanych powierzchni.

Więcej informacji na temat funkcji farby na bazie wody dowiesz się z poniższego wideo.